Albron op je Bord | Primeur l Heijderbos : ‘Witkalkerij’, uitgebreide service en vergroot menu in het Grand Café! | Nú met Interieur-foto’s!

jan 7, 2011 Het Heijderbos, Horeca Plaats een reactie

Het zal akelig stilzwijgen worden, daar in Heijen, terwijl de laatste timmerlieden hun ‘meezingers’, na ellenlange maanden van vertimmeringen, hebben weerklonken. Maar om hierbij niet al voorbarig vooruit te blikken, houden we het maar op de ena laatste refreshment onder de scepter van onze vertrouwde inburgeraar, welke fier op het ‘hamertje-tik’-planninkje vast gepind staat. Met het omvangrijke Market Restaurant in de kielzog wordt het tot 11 december flink aanpoten in het voormalige Market Café en Terrace, binnen de portaalwandjes van het Heijense Heijderbos.

l Over ‘witkalkerij’ en automatiek
Dit ‘poppodium’ van de gehele Market Dome ontkomt ook zoals verwacht ook niet aan de drastische ‘witkalkziekte’, al mogen er wat dat betreft op toch nog op meerdere outlets worden gewapperd met de goedbezegelde witte verfrollers. Al worden we, mogen we althans de veelbelovende en rijk verhullende Artist Impressions geloven, op onze wenken bediend. En dat voorgaande ook nog eens in de meest letterlijke zin van het woord.

Naast het geheel ‘gewitte’ interieur zal de bedieningsservice flink worden aangescherpt, enkele vernuftige inbouw-gadgets weten hiermede voor te zorgen. Terwijl de werkende handen zich elders nuttig uit de mouwen kunnen steken, is het werk besteed aan de volautomatische cocktailautomaat, welke geïntergreerd zal gaan worden in geheel van de als lijkend zweevende barvoorziening. Knopje op aan, en voila, maar daarbij gaan wij natuurlijk niet ronduit verkondigen dat het zware werk van een dergelijke ‘personeels-ploeteraar’ kan worden onderschat. Integendeel zelfs, de bijbehorende service en het contact met de meest meer eisen stellende ‘flierenfluiter’ op het aangrezende terras zal serieus worden aangepakt.

| Ja, wij zijn gastvrij!

Er moet vooral niet vreemd worden opgekeken van een welgemeend babbeltje meer of minder en daarnaast van een uitgebreide verheldering van de aangeprezen ‘voorschoteltjes’, bij vragen of opmerkingen op de menukaart. Naast een geheel, vrijwel in zowat alle te bedenken witpaletjes, wat betreft de kleurstellingen, zal de gastvrijheid bij het opdienen vooral geen parten meer spelen. We konden er immers ook maar met argusogen van te koekeloeren mocht onze ‘grootgrutter’, welke toch alweer jaartjes ‘patst’ met zijn symbolische annanaspartjes – wat toch wel algemeen synoniem staat voor een sterk heersende gastvrijheid – niet kwam met gelijkende en hoogstaande prestaties.

| Café, en dat ‘Grand’ op de gevelplaat
Albron zou onze befaamde cateraar niet zijn, moge zij bij deze vertimmering niet komen aanhoppen met een grondige herziening van de conceptbetiteling. Hoewel wij in het rijtje van de ‘vernoem-het-maar-naar-het-beestje’ enigszins zaten te azen op de schammele betiteling, Café, verkeerde we bij het onder oren en ogen komen van de herbenoemde concept-kreet toch wel even ver van ons aprepo. Nederland is er vol mee, maar wat is genoeg acht onze ‘cateraar-ploeteraar’ bij haar ‘trotse’ herintroductie van de horecabetiteling, als ‘Grand Café’. Echter lijkt ons vrij aanbeden creatief-team het verschil te willen maken in de grijze brei aan gelijknamige resto’s en horecatentjes.

Huidig is het nog wachten op het achterliggende beeldmerk, al lijkt dat geen lang ‘okselgeklots’ worden. Zo kunnen wij bij de introductie van al die overige toch wel inprenten waarin het grafisch-team uurtjes achtereen in heeft gestoken. Als het maar rondborstig zal gaan worden, prikken we al aardig van eenzelfde walletje! Vrijwel niets zal zich na de vertimmering gaan verhalen van de situatie welke we huidig onder ogen krijgen bij het hoger-stappen op de vlonders van het Café. Witgekalkt en wel, zal de uiteindelijke uitstraling stukken eigenzinniger en daarnaast als gedurfder naar voren worden geschoven.

| Ploeterkunsten voor je neus!

Ook het heersende ‘gevoelsklimaat’ bij het naar binnen prikken van een dergelijk menu-utje, moet meer en meer op de belevingswaarde in gaan spelen. Wat te denken aan zowat dat zowat alle gerechten, onder de noemenswaardige tussenkop ‘Koude gerechten’ – alsmede tevens fors in het menu-aanbod fors ‘uitgebuikt’ – voor dé schermen zal worden bereid. Hoewel het nog net niet onder de eigen neus in elkaar wordt geflanst is er daarintegen, niets van die verhullende tussenwandjes, die de vallende zweetdruppeltjes van de ‘kokkerellers’ mochten verbergen. Niets daarvan. Alles wordt in het zichtbeeld van de gast bereid en in elkaar gedraaid wat zal gaan zorgen voor het waarborgen van het zo geprezen versheidsideaal waar ‘Albron en kornuiten’ naar streven.

| Op naar de opening!
Zo is het veelbesproken ‘Front Cooking’ helemaal de bamp! Het zal ongetwijfeld een pareltje voor het oog worden, althans dat voorgaande is ons al gelijkend middels diverse bronnen aangekaard, door zijn opvallendheid. Door de werking van kleurende ledverlichting zal het gelijken of de bar lijkt te zweven, al blijkt het integendeel. Ook in de bedrukte menu’s weet Albron flink haar scepter te laten weerklinken door het fors in aanbod toegenomen: ‘Koude buffet’ en daarnaast is het wederom smikkelen en ‘smakkelen’ van de herinvoering van de dagschotels op de kaart. Om aansluitend af te ronden, laat dat ‘front kooken’ maar beginnen!